Ne doðan gün, ne batan güneþ,
Ne de mevsimler umurumda…
Mihnetim yok dünyaya.
Ne yaþamak geçiyor aklýmdan ne de ölüm.
Sen yoksun ya!
Bahçemde açan güller çýrýlçýplak
Yapraksýz, kokusuz.
Bülbüller duygusuz, sesleri çatlak
Kimin umurunda.
Sen yoksun ya!
Ha desem yýldýzlar avuçlarýmda,
Güneþ de bana sevdalý dolunay da,
Ben dünyadan bihaber…
Gözüm yok bahar sarhoþluðunda,
Sen yoksun ya!
Türküler sanki feryat,
Þarký dinlenmez heyhat.
Girmiþim dönülmez yola…
Umurumda deðil, ne hasret ne sýla,
Sen yoksun ya!
Gün çekilse penceremden,
Geceler etmem matem.
Geceler olsa kara, gün doðmasa bir daha,
Etmem yine de tasa,
Sen yoksun ya!
Kýrmýþým gök kubbeyi
Yarýsý sen, yarýsý ben…
Birleþmesin bir daha,
Vazgeçmiþim sevgilerden.
Sen yoksun ya!
Çýðlýðýmý boþaltsam da yeryüzüne,
Haykýrýþlar çare deðil matemime
Tek sevdiðim kuþ baykuþ artýk,
Gecelerde arkadaþým onunla,
Sen yoksun ya!
Ben dünyadan ötelerdeyim artýk,
Kolum kanadým kýrýk.
Kapýlmýþým serseri bir rüzgâra…
Ha o dünya, ha bu dünya,
Sen yoksun ya!
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.