SEN&BEN
Bitti artýk her þey, ben tükendim desem…
Bu saatten sonra ne deðiþir ki?
Sahi, yoruldum desem, ne çok sevinirdi deðil mi gözlerin?
Nasýl da tarifsiz bir mutluluk kaplardý içini…
Kahkalarla gülerdin, buna eminim.
Belki de kimseler görmezdi sevincini,
Nasýl da iyi tanýyorum seni.
Acýmdan alacaðýn zevki de biliyorum
Ondan sonra ne kadar hüzünleneceðini de…
Önce ‘Sonunda kurtuldum’ diyeceðini de,
Sonra ‘Bunu hiç hak etmedik’ diyerek söyleneceðini de…
Gözlerini sakla, istersen.
Durmadan, kaç benden uzaða,
Sürekli içindeki karanlýða saklan
Ben hep sendeyim, a caným
Sen; daha senden,
Söyle, nereye kadar kaçacaksýn?
Aslýnda;
Hep bir adým ötende ellerim,
Gözlerinse hep olduðum yerde,
Ben hep yanýndayým…
Tek bir farkla;
Sadece sen bilmiyorsun…
Sonsuz özgürlükte mi sanýyordun,
Yoksa sen kendini?
Sahi, nereye kadar kaçacaðýný zannediyordun?
Hiç düþündün mü?
Beklemediðin bir anda
Ansýzýn kendinle karþýlaþacaðýný,
Girdiðin bir sokaðýn baþýnda…
Kendini hiç sorguladýn mý?
Nefes aldýðýn her an,
Avuçlarýmýn içindesin hâlbuki
Ben seni seyrediyorum
Tek bir farkla;
Sen bilmiyorsun.
Sen kendini kuþlar kadar özgür
Ve ‘Ýstediðim zaman uçabilirim’
Gibi görüyorsun deðil mi?
Sen küçük kýz çocuðu;
Altýn kafesteki bülbül olduðunun
Ne yazýk ki farkýnda bile deðilsin…
Candan KANDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.