Hiç sordun mu kendine?

Þimdi kime bakýyor, kime aþk namelerin,
Baktýkça eridiðim o yemyeþil gözlerin.

Hani hep yanýmdaydýn, hani yoktu ayrýlýk
Ölümüne dediðin böyle miydi sevdalýk.

Körebe oynar gibi bir göründün bir kaçtýn,
Gönlümde onarýlmaz derin yaralar açtýn.

Orada da sensizdim, uçurumun ucunda,
Sevginde kabulümdü yokluðunda, acýnda.

Þimdi suçlarsýn beni, býrakýp gitti diye,
Hiç sordun mu kendine neden terk etti diye.

Þimdi yaptýðýn gibi yalnýzlýða mahkumdum,
Dualarýmda sendin, gelirsin diye umdum..

Sen istersen gelirdin, istemezsen gelmezdin,
Benim duygularýma hiç mi deðer vermezdin.

Gözlerin gönlümü yaktý, sözlerin de canýmý,
Vur, parçala, yok et artýk, ne varsa kalanýmý.


Fahrettin Petriçli
Sosyal Medyada Paylaşın: