Tarihi severim aslýnda, geçip gittiðimiz yollarý bana anlatýr,
Bazen gülümsetir bazen de onur verir, geleceðimizi anlatýr,
Ýnsana acý veren anlarý da var ama sonra unutulabilir onlar,
Bazýlarý da var ki felç ediyor zihinleri, dumura uðratýyorlar...
Televizyon seyretmeyi severim, neredeyse alýþkanlýk oldu o da,
Kýnamamak lazým, demek bu da gelirmiþ emekli günlerinde baþa,
Seçici olduðum için konuda problem yaþamayacaðýmý sanýyorum,
Yine ayný sebeple sinirlerim de bozuluyor, kendime acýyorum...
Bu sefer Litvanya anlatýlýyordu seyrettiðim yerli bir belgeselde,
Aklým yerinden çýktý, Allah’ým, nasýl iþkence metotlarý bunlar böyle?
Ýnsanlara acý vermek için yapýlanlarý burada anlatmaktansa dursun,
Zihnimden silmek mümkün deðil, Ýnþaallah iyiliklerde faydasý olsun...
Hala kendime gelemedim, zaten depresyondayým, nasýl acýdýr böyle,
Rusya’nýn durumu belli, geçtikleri köprü iyilik getirmedi kendilerine,
Ýnsanlýðýmdan utanýyorum onlarýn tarihine rastladýðýmda, sonrasýnda,
Kendi tarihime bakýyorum, dualar gönderiyorum orada yaþayanlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.