DÜNYAMIZ KALDI ACİZ
Acımasız bu dünya, demekten hiç bıkmadık
Acımasız olan biz ,tüketirken dünyayı
Gelecek kuşakları, kafamıza takmadık
Asla koruyamadık , doğayı ve deryayı
Su, hava, toprak ve ses, radyasyon kirliliği
Kirlenen doğayla bak, kayboluyor hep yeşil
Bozuldu insanlığın, sağlığı ve dirliği
Düşüncesiz değildi, geçmişte hiç bu nesil
Yaş kesen baş keser der, severdik ağaçları
Uyurdu gölgesinde hep yorgun yolcuları
Doyurur ve korurdu, kendine muhtaçları
Dallarına konardı ,barışın öncüleri
Kesiyor ağaçları, yakıyor ormanları
Parsel parsel topraklar, doyurmuyor açları
Düşünmez insanlığı , bu doğa düşmanları
Umrunda değil yarın, kazanmak amaçları
Hiroşimadan beri ,dilimizde bir ezgi
Şeker bile yiyemez, atomdan yanan çocuk
Büyük güçler katletti, değildi elbet yazgı
Açmadı oralarda ,yıllarca bir tomurcuk
Günümüzde hiç bir şey, değişemedi henüz
Kimyasal, biyolojik, silahlar alıyorlar
Kendilerini onlar, sanıyorlar ölümsüz
Neydi ecel unuttuk , savaşta ölüyorlar
Nükleer silahlarla, radyasyonu yayarlar
Kanserse büyüyerek , insanlığı saracak
Bütün bu silahlarla, canlılara kıyarlar
Acil önlem almazsak, insanlık yok olacak
Dünyayı öldürürken , kendimiz ölüyoruz
Dünya değil belki de, gidiyoruz sona biz
Miras değildir bize, atiden çalıyoruz
Hırsımıza yetmeyen, dünyamız kaldı aciz
ASIK LUZUMSUZ HOCADAN LUZUMLU DIZELER
Yer,deniz,gök demeden bomba deneyenler var
Zararı nedir bunun hesap yapanlar nerde
Bir avuç da olsalar çıkıp kınayanlar var
Kan bürümüş gözleri,gözünde kalın perde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.