MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ZÜLÂL
Serhat AKDENİZ

ZÜLÂL








birazdan sihirli harflerden muska yapacaðým sana Zülâl
idrak_ý muktedir bir ilan olacaksýn yitik aþka
taze kuþkulara linç halde bir payanda
aþk iksiri gibi kekremiþ yalancý baharlar kuþanacaksýn yine
malum-u ilan kalpli bir vesika yapýþtýracaðým alnýna,
’bayandan az kullanýlmýþ’ aþk yazacak altýnda
astarýnýn altýnda devrilmiþ gemiler konuþmayacak hiç
ki; bilmesin kimse
ne dolaplar yýkýlmýþ o kubbenin mihrabýnda
kimler gelmiþ kimler geçmiþ suskun, lâl bu kez hayat sesin
ve gönderilecek acil kanamalý ulaklarla
gezmeyi çok seversin hani gitmeyi, uzaklara!


belki sürmeli seni pasifiðe
ya da sürmeli çay filizi gözlerini karadenize
batýrmalý boðmalý azgýn tükürüklerin ardýnda
yakmalý ya da meþe palamudu gibi kor þývgalarýn kömüründe
hiç bir iz kalmamalý ama geçmiþinden sürgün
lanse etmeli seni
yarýmþar porsiyon turuncu lilyum kaselerle buyrun diye!
fýndýk kabuðunda az piþmiþ muallâ
ama bol acýlý sunmalý mutlaka!
dikkat elinizi yakabilir! dip notuyla!..




kevser suyuna aþersin yeni melekelerin
anneni özle mesela
kýrýlsýn kökünden þavkýn mendireðin
birini sevmelisin ya da müþkülatýnýn en derininden
kopça kopça söküldükçe kendinden
ne yapsan ne etsen de ona iliklenemeden
ne gariptir ki ne þarkýlar duyacak seni
ne imdadýna faydalý atýlan halatlar, gemiden
taziye þerbetleri konulacak sofranýn baþucuna
ama her nasýlsa sen ölmedin ki! yaþýyorsun daha!


sonrasý
tafralarýnla beraber çilingir muhabbeti tek baþýna
haberden muaf, özlemden saðlýksýz uykular bir müddet
kýrlangýç fýrýnalarýnda üþüyeceksin en çok
oysa kat kat yorganlara sokulacak bedenin
aðýr poyrazlar birikecek avuçlarýnda fýrat gibi
yok yok!
zemheri kuþlarý gibi sýðýnacak yer arayacaksýn belki
ama þurasý kesin;
o aðýr depresif koma!
kollarýna dokunmadan ölmeyeceksin asla !



’sevgim acýyor’ baðýrýr, çýnlarken kulaklarýn
olacak
olacak ki; tüm bedenin saðýr
özgün bir yalnýzlýk düþecek baht payýna
bekleyeceksin ki; hafif okþamalar uyandýrsýn seni
yok!
kimse dokunmayacak kimse öpmeyecek dudaklarýný
turfanda mevsimlerden çalýntý üç beþ resimden gayrý
uðruna kendini sakladýðýn o uðursuz sayhalardan maada!



yine de yaþadýðýn þükre minnet biriktirirken için
birlikte tükeneceksin!
içinde kalan kýzýl kýyamet kýble þaþkýný bir ahmakla
Süphan daðý gibi mevsimsel ayaklar çökecek üzerine
acýkacaksýn her insan gibi
ne verdiðinle doyacak, ne eþgalin kanacak yalancý aynalalara
sen denizini aldýðýn martýya avutkan ninniler öðretirken
yýlacaksýn belki yaþam hakkýna, binlerce attýðýn zarlarla
papatyalarýn; bir gökdelen diyecek
bir yüksek yarlý uçurum
olmadý suyu kalýn bol dalga!
en zoru da ne söyleyeyim mi;
sen kendini tek kiþi zannettiðin kadar yalnýz deðilsin aslýnda
ne kadar yaþam sancaðýn yanmýþ, har evin bombalanmýþ olsa da
bir deðil kaç bin ekim geçecek üzerinden
benden bilme de
böyle yaþanýr mý derdinden ölmeyeceksin ama!
ölemeyeceksin asla tek baþýna!


hayli iyeþiyorsun ölüme þimdi
veren alýyor caný öðreniyorsun
ama yaþýyorsun iþte adýna ne denirse
ve bir nalýncý keserisin þimdi
ukdesi yarým iki ayakla
bir dal kestin bir vakit
ve þimdi üzerindesin!
hadi
þimdi hata ayýklama zamaný
þimdi günâhlarý yýkama vakti!



ve sakýn geçirme içinden
þimdi ne yakýþýrdý buraya
hatun kiþi niyetine... diye baþlayan dizeler
dedim ya
sen ölmeyeceksin
o kestiðin dalý yerine dikmeden!

yaþayacaksýn
o elindeki fidan bir Zülâl olana dek!..




TopraðýnSesi





.



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.