ANNE

Rabbim anne adlý melek yaratmýþ,
O melek, yegâne senmiþsin anne.
Yavru sevgisiyle sarmýþ donatmýþ,
Emeði bedelsiz vermiþsin anne.

Gündüzlerin yorgun gecen uykusuz,
Dört elle sarýldýn güle kuþkusuz,
Eller seni yargýlarken sorgusuz,
Özü Allah için görmüþsün anne.

Sevgiye açmýþýn umman baðrýný,
Kimseler duymamýþ gönül çaðrýný,
Yüreðinde saklamýþsýn aðrýný,
Ateþten gülleri dermiþsin anne.

Gördüm çamuruna hüzün karýlmýþ,
Sinene acýdan duvar örülmüþ,
Ölümüne sevgi kimde görülmüþ,
Ömrünü yollara sermiþsin anne.

Bakýþlarýn güneþ gözlerin cihan,
Þefkatin sýcacýk gülüþün reyhan,
Sevgimi sunmaya yetmedi zaman,
Hakkýn rahmetine ermiþsin anne.

Rabia BARIÞ


Annelik ulvi bir görevdir. Anne emeðini, sevgisini karþýlýksýz verir yavrusuna. Yeryüzünde en zor büyüyen insan yavrusudur, anneye zor olsa da hoþ gelir. Gün olur devran döner, artýk anne yorgundur, yavaþ yavaþ yaþlanmaktadýr, bu kez görev deðiþir, evlat mükelleftir, anne evladýndan beklemektedir, sarýlmayý, sorulmayý, evlat annenin beþiðini sallayacak deðil ya. Þöyle bir hürmetle elini öpmesi, içten bir hatýr sorup eksiðini, gediðini yerli yerince görmesi, bütün anneleri sonsuz mutlu edecektir. Bu þefkati baþkalarýna gösterenler, baþka annelere hürmet edenler, kendi annelerini niçin ihmal ederler düþündürücü. Annelerin çocukluklarýný sevgisiyle büyüttükleri akýllarýna geldikçe üzüleceklerdir. Gönlü kýrýk, hasret acý olsa da, yinede hiçbir anne yavrusunun kötü olmasýný istemez, ancak sorulmaya, aranmaya muhtaçtýr anne. Týpký bir zamanlar evladýnýn ona muhtaç olduðu gibi. Yaratan böyle yaratmýþ ve de böyle istemiþ, ufak tefek dünyalýðý bahane edip annesini üzenlerin vay haline.

Rabia BARIÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: