Yalnýzlýðý bilirim, insan yalnýz oldukça
Ruhundaki isyanla canavara dönüþür
Hasret denen ateþin nöbetinde kaldýkça
Bir taraftan yanarken diðer taraftan üþür
Yalnýzlýðý bilirim dar gelir koca dünya
Yel nefessiz býrakýr çiy ýslatýr yüzünü
Daðýnýk yataðýnda kâbusa döner rüya
Kurumuþ yaþ damlasý kör ederken gözünü
Yalnýzlýðý bilirim yuvarlanýrken yardan
Ne bir dal tutar elin, ne dal elini tutar
Her sabah beklenirken sýcak merhaba yardan
Yalnýzlýk bir dev gibi umutlarýný yutar
Yalnýzlýðý bilirim gece düþer mehtaba
Avutmaz ay ýþýðý teselli vermez yýldýz
Beyhude oluyorsa vuslat için her çaba
Kalbe battýkça batar hasret denen çuvaldýz
Biliyorum ki þimdi kalbinde yitik bir yar
Aklýnda uzaklara býraktýðýn evlat var
Yalnýzlýkta yükselir hücrendeki dört duvar
Her hücrede hasretten yorgun bir yürek yatar
Ýnsan ana rahminde bile yalnýz deðildi
Bir anne var onunla gece gündüz konuþtu
Ölüm denen olguya mecbur boyun eðildi
Yalnýzlýk sýcak tene soðuk bir dokunuþtu
Coþari der gün gelir penceresiz odanda
Bir baþýna yaþanýr hayali serüvenler
Bedeninin topraða býrakýldýðý anda
Ne sevdiklerin vardýr ne de seni sevenler
06.10.2011/Samsun
Ýbrahim COÞAR