İNSANLIĞA EL GİBİSİN

Anlamadým hiç dilini
Konuþmayan lâl gibisin
Görmüyorsun hiç kirini
Utanacak hâl gibisin

Baktýðýmda bedenin boþ
Gözlerinde ýþýðýn loþ
Biraz gayret edip de koþ
Aðýr aksak dal gibisin

Davranýþýn hepten bozuk
Hep tepeden bakar,yazýk
Dünya sana deðil rýzýk
Belki yarýn sal gibisin

Böbürlenip duruyorsun
Fitne fesat kuruyorsun
Kibirinden ölüyorsun
Sana sorsam bal gibisin

Devirdiðin çamlar gani
Mütevazi olmak hani
Evcil deðilsin yabani
Fodulsun hem,kel gibisin

Robot gibi yaþýyorsun
Ýnsanlarý dýþlýyorsun
Haddini çok aþýyorsun
Yaþamaya zûl gibisin

Yüz isterken sorma astar
Birliktelik saygý ister
Bekliyorsan sen de göster
Evli deðil dul gibisin

Ýlkesizler mutlu olmaz
Ömür boyu yüzü gülmez
En kötüsü güvenilmez
Sahradaki çöl gibisin

Bu Dünya’da eden bulur
Doðru hep yolunda olur
El bilmezse Rahman bilir
Koku vermez gül gibisin

Vefasýzlýk sana hasmýþ
Yüreðine þeytan basmýþ
Kýrdýðýn pot bini aþmýþ
Yýkýp döken sel gibisin

Mehmet diyor maðrur olma
Her iyide kötü bulma
Belki insan derler, ama
Ýnsanlýða el gibisin

(8-Ekim-2011-Ankara)

Mehmet Kýndap

Sosyal Medyada Paylaşın: