Üþüyorum anne
Üþüyorum, nerdesin?
Düþtüm zamane, açlýk bahane, anne.
Mevsimlerine durdum, meltemlere yüz sürdüm
Seni göremedim, nerdesin?
Uyuyamam, kýnalý ellerin yok
Bin vitraydan sýzýyor ya ýþýðýn
Yüreðime iþliyor sýcaðýn, yanýyorum anne.
Sana ben düþmedim þubatla
Bir melek ruhu arzundum imbatla
Bindallý beþiðinde mesuttum
Vakarlý ninnilerinle palazlandým
Yaþadýk kaç bin yýl mutlu sabahlar
Altay ‘dan süt emdin nurlu ýþýkla
Göçebe ruhun medeniyetti
Baðdat’da feryadýn Fuzüli
Tiz týný Ana, Anadolu’da anne
Kös vurdu, köz oldu ciðerim
Düþtüm uzaðýna Yemen’in
Esir alýndý Tartarlar, vurdular turnalarý
Adý yok Bosna’da mahþerin
Metalik ilizyonlar sardý dünyayý
Elinde baharlarýn düðmesi,
Açmaz mý çiçekler nisanda, anne
Baðým, baðbaným yabaný
Güllerin ahý var
Köroðlu ’nun, karacaoðlan ’ýn,
Yunus ’un, Mevlana’nýn...
Nene Hatun dun kala da, bin ýþýk yýlý ebedin
Miðferiydin evlad-ý Fatihanýn
Kan fýþkýrýyor mozaiklerden þimdi
O mekanlarýn çatýsý damlýyor
Bütün sular bulandý, onur ipe dolandý
Kan revan Ýsa, kin kusar mý Musa?
Meryem’in hali periþan
Zeynep’in, üstünü baþýný yoldular
Ne hale koydular
Seni göremedim Ey! ... Nurlu el,
Gel
Ruhuma ser al yazmaný
Karanlýklara çal þamarýný, uyanayým.
Hayra alamet deðil bu titreme
Üþüyorum, nerdesin anne....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.