Þu anda televizyonda bir film baþladý; adý telefon kulübesi,
Seyretmeyecektim ama New York’ta geçiyor, daha da ötesi,
Adam caddede yürürken telefonla iþ konuþmalarý yapýyor ve,
Yanýnda da santralý yürüyor, hem telefon baðlýyor ve hem de…
Yürüyen iþ yeri gibi bunlar, ister istemez devamýný merak ettim,
Bir süre burada kaldým, aslýnda hemen kanal deðiþtirecektim,
Yine de deðiþtirebilirim, vaktim o kadar da deðersiz deðildir,
Desem de bana inanmayýn, tembel olsam da vakit nakittir…
Amerikalýlar tuhaf insanlar, dünyanýn her yerinden yola çýkýp,
O kýtaya gelmiþ atalarý, Kýzýlderilileri de sayacak olursak durup,
Düþünmemiz gerekir, bunlar tuhaflar ama bir o kadar da bence,
Onlara güvenmemek gerekir, Kýzýlderililer yok edildiðine göre…
Tuhaflýklar da katýldý olay örgüsüne, oysa sadelikten yanayým,
Az daha bekleyecek olursam depresyonum artacak, ayrýlayým,
Anladým ki böylesi tuhaflýklar bana göre deðil, iþime bakayým,
Önce bu þiiri ekleyip arkasýndan da dosyalarýmda dolaþayým…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.