Aðlarken gören olmaz,gülüþüm göze batar.
Çektiðim ýzdýrabý,yüreðimde saklarým.
Yalnýzca Senin Aþkýn,ömrüme mana katar.
Gerekirse yüzüme,gülmeyi yasaklarým.
Seni zikreder Alem,Ezan sesi dinlerken.
Benimse vicdanýmý,bir piþmanlýk bürüyor.
O Ýlahi Davetle tüm kainat inlerken,
Ayaklarým kalbimle tam zýt yönde yürüyor.
Bir zamanlar beþ yetmez,bir beþ daha katardým.
Güneþin batýþýný,hep ibretle izlerdim.
Gece huzur içinde yataðýma yatardým.
Gördüðüm rüyalarý,kendimden de gizlerdim.
Huzuruna varýnca huzurla diz çökerdim.
Gönül bahçemde mevsim,hiç bitmeyen bir yazdý.
Kýrmýzý Gül koklarken,hep Salavat çekerdim.
Rýzaný elde etmek,dilimde tek niyazdý.
Þimdi dünü andýkça,bu gün ar etmekteyim.
Mazimin feryadýný,duymazdan geliyorum.
Uçurumun yanýna,bilerek gitmekteyim.
Yarabbi nasýl hala,yine de gülüyorum.
Kurtar beni Allahým,bu çile artýk bitsin.
Ben o eski günlere,dönmeyi istiyorum !
Ya yak beni Aþkýnla,tenim eriyip gitsin.
Ya da bir kibrit gibi,sönmeyi istiyorum !...
ÝSMAÝL SIKICIKOÐLU
SAVAÞTEPE/BALIKESÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.