EYLÜL YAĞMURU

Son Eylül sabahýna uyanmýþým
Duvarda saatin tiktaklarý
Vakit bir hayli geçmiþ
Yorgun gözlerle
Penceremden bakýyorum
Sokak boþ, sokak ýssýz
Dýþarýda serseri bir yaðmur,
Eylül’e veda ediyor..

Perdeler kapalý,
Baþým cama dayalý,
Yaðmur camlarý dövüyor.
Dudaklarýmda bir tebessüm..
Üþüyorum..
Anýlarým bir kelebek gibi uçuþuyor beynimde.

Ah o anýlar anýlar,
Gözlerim doluyor,
Duvarlar siyahlara bürünüyor..
Sokak grilere boyanmýþ sanki.
Bir köþeye büzülmüþ çaresiz bir kedi,
Peþine yaðmuru takmýþ koþan genç bir kadýn,
Þemsiyesinin sapýna sarýlmýþ,
Saçlar daðýlmýþ,
Benzetiyorum birine..

Þimþekler çakýyor ardý ardýna
Çatýlara çöküyor gök gürültüsü.
Aðaçlarýn sararmýþ yapraklarý
Savruluyor gökyüzüne,
Anýlarla birlikte
Yalnýzlýðýmýn türküsü..

Genç kadýn kayboluyor birden.
Sokak boþ, sokak ýssýz,
Yüreðimde çarpan yaðmurun sesi,
Eylül’ün son günü son gecesi,
Son Eylül yaðmuru,
Yaðýyor ruhumun derinliklerine..

Aðaçlar aðlýyor,
Bulutlar aðlýyor,
Ben aðlýyorum…
Bir Eylül’e daha
Veda ediyorum.

EMÝN COÞKUN
30 Eylül 2011

Sosyal Medyada Paylaşın: