Yangın umutların acısı ve dramatik sancısı!

O kadar kolay mý?
Akþamdan sabaha bir aþk var mý?
Zaman anlatacak mý, nedametler baþlayacak mý?

Kim kimi anar?
Yürekte dinmeyen hazin sancýlar,
Aklar ve karalar, bir bir tükeniyor solgun umutlar!

Kimler, hangi nefesler
Geçmedi söyler misin bu yoldan,
Þayet sende aranan bir soluksan, korkuyla umutlan!

Ruhi lekelere,
Kalbi serzeniþlerin hecelerine,
Dinmeyen gözyaþlarýnda ki enginliðe sadece hüzünle!

Ne dalganýn,
Ve nede denizde ki saðanaðýn,
Akþamýn kýzýl ýþýklarýnýn, sinede yangýn umutlarýn acýsý!

Þafak eðer varsa,
Kalbin için fevkalade inþirahsa,
Nasibin halkasýnda, halde demlenen umutla ve hayrola!

Her nefesin aný,
Gençliðin devranýnda nükseden baharý,
Sabýr topraðýndaki bereketlenen ufki sancýlarý bir düþün!

Hayýflanmanýn,
Kime ne faydasý olmuþ sanki sökün,
Her halin sahibi belliyse ve nasibince þekillenecekse sevin!

Kaçamaklarýn,
Letafetlerinden bahsederler lakin
Kalbin sahibinden habersiz nefesler bir hüccet deðil sefiller!

Emanetin rüknünken,
Kalbi itminanlýktaki güzellikten azadeler,
Ne kadar serilseler, bir o kadarda geðirseler yinede hederler!

Çünkü nedensizler,
Sadakatten fevkalade habersizler,
Sadece sosyallikten söz ederler, oysaki ne kadar çok fakirler!

Ne hazindir ki,
Saçýlmayý marifet telakki ederler,
Utanmayý öteleyerek birde hilkatlerinde deðiþikliðe giderler!



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: