ÇEKİYOR
Muhannet elinden çektiðim çile
Bir damla idi dönüptür göle
Yüreðimde izi var attýðýn sille
Ýlmiði boynuma taktý çekiyor
Çok çile çektim býktým usandým
Kerem olup aþký narýna yandým
Senden baþka ASLI inan yok sandým
Ateþ yakýp közü nara çekiyor
Rahmeyle gönül senden usanmaz
Gönül senindir baþkasýna yar olmaz
Ayþe kimdir Fatma da kim aþk olmaz
Yürek kapýlmýþ bir Hazal’a çekiyor
Otuz sekiz yýlým geçmiþdir boþa
Sendende bir vefa görmedim haþa
Söz geçmedi elimle döydüðüm baþa
Dil susdu gönül sana çekiyor
Bir mucize olsun bozulsun yazý
Bu zulüme hiçkimse olmazki razý
Sýrtýma vurdu kirli palazý
Köle diye pazarlara çekiyor
Kalem bende deðil yazayým kendim
Ben bende deðilim yýkýldý bendim
Sayende aþktan sevgiden iðrendim
Sönmüyor ateþin nara çekiyor
Varlýðýn bir baþka yokluðun beter
Hangi gönül sevipte serinden geçer
Seven sevdiðinin elinden zehirde içer
Kurban’a zehirli kýlýnç çekiyor
@KURBAN@
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.