BULUTLAR AĞLIYOR

Bulutlar aðlýyor bu gün
Ýlk yaðmurlar düþerken
Artýk zamanýydý
Mevsim sonbaharý yaþýyordu
Yollar sarý yapraklarla dolu
Aðaçlarsa çýplak
Ve solgun yüzleri

Esen rüzgar öfkeli
Savuruyor her þeyi
Bir çocuk yarý çýplak
Büzülmüþtü
Belli üþüyordu bir köþede
Bitmiþti artýk fakir günleri
Artýk zordu yaþam
Bundan böyle

Sokak çocuklarý için
Yoktu ki sýcak bir evleri
Yoktu onlarý seven analarý
Aç mýsýn üþüdün mü diyenleri
Rabbim bunlarýn imtihaný ne kadar zor
Onlar çocuk daha
Ne bilsinler sevgisiz büyümeyi
Suç kimin
Onlarý dünyaya getirenin mi
Yoksa yoksa kimin
Evet bulutlar aðlýyor
Belki onlaradýr bu göz yaþlarý
AYÞE KARAN




DOSTLARDAN ÝNCÝLER

Hazana döndü mevsim..
Sarardý yaprakar, çiçekler... Kurudu dallar..
Aklar üþüþürken saçlara, yalnýz kendimize miydi ahlar?..
Sokaklar börtü böcük...

Göz yaþlarýnda kimseziz çocuk...
Vah!...BABÝDÝN




Sokakta bir çocuk gördüm
titriyordu,aðlýyordu kýzarmýþtý gözleri
hazan deðmiþti yüreðine
bana baktý bakar gibi annesine...
konuþtum biraz sevgi gösterdim masum yüreðine
bir kaç kuruþ verdim avcuna
utandý...eðdi baþýný ...gitti
ve benimde içimden birþeyler koptu gitti...
NURTEN CAN......arascan


lisanlar urganla susturulmuþ

duygular vurgun yemiþ

sokaklar çýkýþý olmayanlara barýnak

ve umut yerine hüzün yaðýyor

yürekten saðnak saðnak

sessiz<liðin çýðlýkla dertleþtiði

umudun mezara kefensiz gömüldüðü andýr o an

ve artýk gecenin karanlýðýnda

sokakta býraktýðýmýz yürek

bu dünya

bitesiye kadar

böyle sürecek.... K@LP.SiZZ






gülmenin de aðlamanýn da zamaný yok
iner yüksekten düþer yerin yüreðine
ýslanýr merhametin can evi
yeþerir umutlarý
kimsesiz çocuklarýn

Çakar þimþekleri
vurur maskelerin görünmez gözlerine
iner kara bulutlardan
akar yüreklere
göl olur kýþ ortasýnda çöl olan
gönül tarlasýna....


umutlarýný hayallerini söyler
duyulmaz kör kuyulara
döner gelir yankýsý
yaðan yaðmurlarýn
ýslak ýslak sesinden.....

Gülümsesin güneþ ýsýtsýn sarsýn yüreklerini
aðlayan gözü yaþlý
kimsesizlerin .............................................................Meryem Maman (nene hatun) SAÝRNENEHATUN





Bir çocuk aðlýyor annesini arýyarak
Cadde sokaklara köþelere bakarak
Hüngür güngür gözlerden yaþ akarak
Bir çocuk annem nerde diye baðýrarak
Haykýrýyordu karanlýk geceye aðlýyarak


Bir çocuk aðlýyordu annem nerde diyordu
Hayat denilen yaþam ayýrmýþtý onlarý biliyordu
Arka sokaklarda bir yerde saklanmýþ diyordu
Bir çocuk semaya el açmýþ annesine dua ediyordu
Çocuðun gözlerinden sanki yaðmurlar yaðýyordu


Bir çocuk aðlýyordu üstü baþý çamur içinde
Diz çökmüþ aðlýyordu bir duvarýn dibinde
Açlýktan yüzü sararmýþ beþ kuruþ yoktu cebinde
Açlýða aldýrmýyordu annesinin sevgisi vardý yüreðinde
Aðlayan çocucuðun heberi yoktu annesinin öldüðünden...kosarli47



Sosyal Medyada Paylaşın: