BEYAZ BELDE

Bir Beyaz Belde vardý bir yerde,
Orda,
Her renkte güller açardý,
Her sabâhýnda bir baþka gün,
Her gecesinde bir baþka nur vardý...

Kuþlarýn ötüþünde bir baþka naðme,
Rüzgârýnda bir baþka koku..
Her taþýnda
Bin ayrý sevgi yaþardý yollarýn;
Yemyeþil vâdilerde bembeyaz süt kuzularý
El ele dolaþan
Doðuþtan âþýk’larla oynarlardý...

Sevgiden baþka bir his yoktu insanlarda;
Aðlamayý bilmez,
Gözleriyle gülerdi herkes,
Yürümez,
Raksederlerdi o bitmeyen baharda...

Gam, keder ve kin
Yolunu bilmezdi o Beyaz Belde’nin.
Rüyâlar bile renkli, kayâller hakîkattý,
Bütün ümitler yakýn,
Sevdâlýlar akýn akýndý çifte vuslat yollarýnda...

Heyhat!
Þimdi o Beyaz Belde’de
Kapkara bir gece hükmetmede,
Güneþi batmýþ
Birdaha doðmamak üzere.
Gül bahçelerinde deve dikenleri kök salmýþ,
Mâtem almýþ kuþ seslerinin yerini,
Leþ kargalarý doluþmuþ
Evlerin tütmeyen bacalarýna.

Yýlanlar
Her kapýnýn ardýna çöreklenmiþ,
Baykuþlar tünemiþ yapraksýz, kupkuru dallara.
Koyu gölgeler, yarasalar misâli,
Sanki
Kanýný emecek bir canlý aramakta...
Sevgililer, sevgiler
Hep birbirini yemiþ,
Kuzular aç kurtlara ziyâfet,
Arzûlar
Yýðýlmýþ yollara ceset ceset..
Melekler
Þeytan olmuþ þimdi bu kararmýþ beldede,
Gam, keder ve kin
Sultâný olmuþ o eski mes’ut beldenin...

Þimdi
Bir ben kaldým sâkin bekçisi, bu mezar ülkesinin,
Hâtýrasýný bile unuttum
O duvak renkli günlerin...

Tek arzum
Bu harâbenin kâlbine gömülmektir þimdi,
Çünkü o Beyaz Belde
Benim Kâlbimdi...

Sosyal Medyada Paylaşın: