Kuþlar mý ötmüyor artýk? Yoksa yeni bir ihtilal mi oldu habersiz. Bir baþka hüzün kokusu var yine her günkü gibi. Ellerim sebebsiz üþüyor belki, Kimseye görünmüyor sensizliðim. kimse bilmiyor beni.
Tam 247 gün oldu teninin kokusunu içime çekmeyeli, Terin, terime karýþmayalý; Oysa geceler bilinmezliðe, gündüzlerse gereksizliðe karýþtý çoktan...
Seninle savaþ halindeki iki ülkenin piyadeleri gibi karþý karþýyayýz. Sanki sebebsiz ve bilmediðim bir nuskayla ayrýlýk mührü vurulmuþ aramýza! Ve kýzýlca kýyametten kalma bir sýrat köprüsü kýlýçtan keskin,ruhundan ince...
Katili olmuþ bir bilinmezlik aþkýmýza, sana, bana , Dizimden saçlarýný okþayýp, gözlerine baktýðým o ince köprü yýkýlmýþ. Ne zaman ibraz edecek kimliðini bu masum aþkýn katili? Ne zaman temize çýkacak sana olan mahkumiyetim? Bu aþk faili meçhule kurban gidecek boþu boþuna. Gözlerinsiz geçirdiðim günlerim gibi...
Mehmet Kovancý Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetkovancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.