Ben babamý on yaþýmda tanýdým bir silah altýnda bir kolunda tüfeði ve ben diðer kolunda siperi bir çöp kutusuydu sadece hayatýmsa, o cesur adamýn kollarýnda... ben babamý bir düþmanýn kollarýnda sevdim ama hep baba! Diye haykýrmak istedim ve ben ilk yalanýmý babama söyledim; tir tir titrerken’’korkmuyorum baba!’’ dedim... bir savaþ vardý ve ben on yaþýmdaydým iþte ben savaþý on yaþýmda tanýdým kardeþinin kaybetmekmiþ savaþ oyuncaklarýný vermek anneni sevememek ve savaþmýþ suçsuzu öldürmek ve ben en son on yaþýmda aðladým kardeþim gitti, annem vuruldu tek varlýðým babamýn baþýnda bir namlu ve aðzýnda tek bir söz; ‘’býrakýn oðlumu!’’
ve ben babamý on yaþýmda kaybettim bir mermi ucunda yerde yatan babam ve ben tam karþýsýnda.... MERVE GÖKMEN yýl 2005....
Sosyal Medyada Paylaşın:
H'içtenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.