Güneþe gölge oldu kapkara bulutlar Deniz, gök birleþti, kayboluverdi ufuklar, Buz gibi soðudu hava döküldü de yaðmurlar, Senin; saran sýcaklýðýn gönlümü hep ýsýttý yar..
Bazen çýktý fýrtýna kazýndý kara topraklar, Hazan mevsimiydi döküldü kuru yapraklar, Yapayalnýz, çýrýlçýplak kaldý da caným aðaçlar, Senin sevgin yemyeþil fidan oldu gönlümde yar.
Zaman, zaman güneþ bir köþeden uzatsa da baþýný, Loþ ýþýðýnda hayal meyal seçsem de gözünü kaþýný, Göremesem de daima hissettim sevgi dolu bakýþýný, Senin o bakýþlarýn ýþýl ýþýl aydýnlattý gönlümü yar.
Týpký bu kasvetli havaya benzedi yaþantým, Kalkamadým ayaða, asalara mahkum kaldým, Kadere kýzdým; baðýrdým belki hýrsýmý senden aldým, Bir kere olsun ööf deyip de, kaþ indirmedin yar.
Sýrtýna yüklendin tüm hayatýn yükünü, Belli etmedin bana, içine gömdün üzüntünü, Ne sevgin eksildi, nede yitirdin saygýný, Söylesene, Nasýl öderim senin hakkýný yar
BirolYiðit 08.11 2008 / Alanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
ressam-şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.