YIKIK DÖKÜK BİR KONAK

Yýllardýr oturduðum yer,yolumun üstünde solda,
Malum ya þehrimin bayýrlý yaþlý yorgun yollarýnda,
Eski yýrtýk bir tül perde uçuþurken kýrýk camýnda,
Neler yazdýrdý bak;
yýkýk dökük ,
hala ayakta olmaya
direnen eski bir konak..








Kasvetli sis bulutlu soðuk havalar bana fýrsat,
Pirinç sesi,bana gizli bakýþlar atan þu kýza inat,
Tepsiye gözlerini kaydýrýrken,o ne kýrmýzý surat?
Neler yazdýrdý bak,
yýkýk dökük,
hala ayakta olmaya,
direnen eski bir konak..



Sahne ayni yine sokaklarda,iþte o satýcýnýn sesi,
Ýddiaya girmiþtik seninle simit mi?baþka bir þey mi?
Kýzarsýn yine görürsen aðzý geniþ fincan þu kahvemi,
Neler yazdýrdý bak,
yýkýk dökük ,
hala ayakta olmaya,
direnen eski bir konak..



Bu sefertasý misali evler,birdolu gürültüsü sesler,
Ýç dünyama el sallarken maziyeydi arada nefesler,
Gönül ipi sallar kuyusuna bulduðu suda görülü düþler,
Neler yazdýrdý bak,
yýkýk dökük
hala ayakta olmaya direnen,
þu eski konak...



Kimbilir belki restore olacakta,
ayakta olacaktý,
belkide tarihten silinecek yýkýlacaktý,
ama ya anýlar?
ya anýlar,
sýr duvarlarýnda,
hep olacaktý..



yine kayýp sayfalarým iþte
þiir kýyýsýndan akýp giden yaþam ile















Sosyal Medyada Paylaşın: