VaZGeçTiM

Hayatýn hiç umulmadýk yerindeyim,
Ne bir adým ileri,
Ne de geri,
Kýmýldamadan hala seni beklemekteyim.
Vazgeçmeyeceðim suskun sevdamdan,
Vazgeçmeyeceðim sessiz bekleyiþlerimden,
Bir gün ben de haykýracaðým,
“Seni seviyorum” diye,
Ýþte o zaman ya sen;
Dönmüþ olacaksýn ya da
Ben ölmüþ olacaðým.

Sensiz olmanýn anlamýný bilir misin?
Bilir misin hayatta hiçbir þeyden tat almadan yaþamayý?
Gülmeyi unutup aðlamayý hiç tattýn mý?
Ben biliyorum,
Sen öðrettin bunlarý bana,
Sen gittiðinde öðrendim.
Kýrýk bir kalple yaþamanýn zorluðunu,
Hiç sabahsýz günler olduðunu,
Aðlamayý, acýyý, sessiz bekleyiþleri,
Sen öðrettin.
Ama sevdiðim;
Sonunda sen olduðunu bilmek yetiyor.
Umutlarý yetiþtirmeme,
Yetiyor bana bu acýlara dayanmama.

Seni sevmek suçsa;
Gözlerim cezaevin olsun
Aþk; adýný tek kelimede yazmaksa,
Mürekkebi benim kaným olsun,
Sevdan mavi bir yaðmur ise;
Bedenim arzulu bir toprak olsun,
Bir gün ölüp gidersem,
Mezarým avuçlarýnýn içinde olsun.

Yavuz Güney
Sosyal Medyada Paylaşın: