Gökdelen Sevgilerin Kardelenleri
kardelenler açýnca sevgili…
avuçlarýmdan dökülen boz bulanýk bir sevgi
eritecek yanaklarýnda donup kalan
serçe yuvalarýnýn sessizliðini
kimseler bilmeden gel sevgili,
yalýn ayak, nefes nefese…
su verelim beraber kardelenlere
kardelenler açýnca sevgili…
mevsim deðiþikliðinden kuraklýðý son bulan tenime
nehirlerin dökülmeye baþladýðý an
kaðýttan gemilerini yapýp da soluksuz gel,
gel sevgili,
beraber yüzdürelim kardelenlerin açtýðý yoldan
umutlarýn en mavisini
kardelenler açýnca sevgili…
ne olur bu sefer
ayrýlýðýn a’ sýný bile almayalým aðzýmýza
çünkü ne zaman ansak
patlayýp gökyüzünde renkleri
kayboluyor gözden kardelenler birer birer, sevgili
yani ne onlar ne de karlar dayanamýyor
gözlerimizden akýp giden
ýslak ve tuzlu ayrýlýk mevsimine
o yüzden sen koþa koþa
hiç durmaksýzýn gel,
gel ki sevgili,
öðretelim kardelenlere
göklerin nasýl delindiðini
2006 Alanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.