Telli Kurşuna Öykü

gözlerimde yaþ
yalnýzlýðýmda çaðlar
kördüðümü þýrk

nasýra dolmuþ
yüreðindeki çýðlýk
güldüðümü çirk

sessizliðinde
telli kurþuna öykü
çýkmaz sokak sirk

yanýp yakýlsa
zemheri gölgesinde
düþünceli berk

oturdu aðlar
tutuþurdu denizde
sýlasýna terk

ayýldýðýnda
yýldýzlar gülüyordu
bayýlsa da dirk

yüzüne dokun
gülüþünde pek çirkin
ateþinde kýrk

görmedin mi hiç
sýzlar burun direðim
sýrtýmdaki hirk

kuzularý yok
gözlerinde yaþý da
melemiyor irk

dinlenir toprak
üst üste ekilince
býldýr tatil kirk

iyice ermiþ
çýktý çýkacak suyu
elindeki pýrk

birin bir kalsýn
birin hiç iki olmaz
olur dersen þirk

alýþ veriþte
asýl olan etikse
ödeniþin týrk

ozan efemden
öðütler dolusu söz
damarýna zerk