NANKÖR

Yaþýyorum yine geceyi baþtan sona

Gözyaþlarýmý biriktiriyorum ay ýþýðýnda

Ve yine senin hayalinle yýldýzlarý avutuyorum

Hani bir söz vardýr ya bendeki seni yaþýyorum

Bakýþlarým her seferinde gölgene çarpýyor

Kanýyor, gözyaþlarýmýn hesabýný soruyor

Bana kalan aþkýný söndürmüyor da küllendiriyor iþte

Bir þey daha var aslýnda sevgilim;

Ben sensiz üþüyorum ya için ürperiyor mu?

Aniden seni haykýrarak uyanýyorum ya kulaklarýn çýnlýyor mu?

Sen bir baþkasýna “seni seviyorum”u her deyiþinde ben ölüyorum

Ölüyorum ya ben ölürken kalbini acýdýðý oluyor mu?

Ah be sevgilim bak yine þiirine gözyaþým düþtü

Tenine ben deðdim mi, gözyaþým sana geldi mi?

Ben onun içinde sana olan sevgimi taþýyordum

Topraða sürüklendi sevgim senin sayfandan

Öyle mi uzaklaþtým ben de hayatýndan

Bak sevgilim toprak yeþerdi tek damlayla

Sen geri dönmedin bin bir damlada

Söylesene þimdi ben mi çok körüm hâlâ

Yoksa, yoksa sen mi bu kadar nankörsün esasýnda.


ZEYNEP BAKÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: