Her şey aynı
Her þey ayný deðiþen hiçbir þey yok
Hayallerim býraktýðým yerde yine uzaklar bana
Realist tavrým soðutur oldu her þeyden
Paslý liman gibi ne gelen ne giden…
Sert dalgalarýn yýprattýðý o tarih gibi
Ben derin sulara gömülmeyi bekleyen
Bir hasret ateþi içimde öylece beklerim
Ve sonbaharýn hýþmýna uðrayan yaprak misali daðýlýrým..
Monotonluk halimi bu
Beni yoran beni sýkan…
Bir sýr gibi hayatým
Paylaþýlmak için can atan…
Kaðýtlar anlatsam hissetmezler
Ýnsanlar hissetseler ilgilenmezler !!
Bu yüzden deðiþen hiçbir þey yok
Olduðu yerde dünya
Ve durduðu yerde daha da yýprandý ruhum
Öldümü kaldý mý bilmediklerim
Ve dostane bir tavýrla özlediklerim var
Gelir mi gelmez mi diye askýya aldýklarým
Unuturum diyerek sustuklarým var
Yok iþte benle yine ben var
Bu benlik sýkarken beni
Biz olalým diye özlediklerim var
Korkularým yaþantýlarým her þey ayný
Ve sanki ayný günü yaþar gibi hayatým
Gittikçe yýprandý hissiyatým
Yalnýzlýk da þeytanla kardeþ oldu maneviyatým
Kaçmak istiyor ruhum ama nereye
Bir bilet istesem deðiþkenliðe giden..
Yok mu sesimi duyan mahlukat dört duvardan baþka
En samimi bir ruh ile sarýldým O’na
Kýrýp parçalara ayýrsam yine beni gösterir kaðýt denen ayna
Bir kaçýþ olmalý benlikten ama nasýl
Ve bir tutam hareket lazým hayat iksirine
Ayný olmak ayný yaþamaktan yoruldum
Sor hadi halimi hatrýmý nasýl…
Ben onlarý unutalý yýllar oldu …………….
Oðuz Ertürk 02,10,11
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.