Dokunduğum şehir gül boyalı dudağındır

Mavi eldivenleri takýp çizmeliyim gözlerini

Dokunduðum þehir gül boyalý dudaðýndýr



Bir avuç tutkuyla dökülen þarkýlar

Hangi özgürlükten hediyedir tutsaklýk

Perdeleri indirilmiþ yüreðin kan isterken eþiðinden

Esaretin paslý zincirlerini kýrarken gökyüzün

Bu gelen kara bulutlar hangi rüzgarýn habercisi

Yeþil vadilerinde ölüm topluyorum baharýn

Çiçek kokarken býraktýðým nehir kan sunuyor bana

Artýk vahþete çivilenmiþ bakýþlar

Katilini emziriyor babil

Yerinde baðlý kalmýyor

Ýntikam köpeklerine talim yaptýrýyor okyanuslar

Þafak vakti baskýnlarýný bekliyor

Dizginlenen atlar

Ne zaman döner gagalarýnda ölüm taþýyan ebabil sürüsü

Kuþ duasýna çýkýyor yaðmur duasýna aþina erenler

Yaðmur isteyenler gökten özgürlük bekliyor artýk

Kini gözlerinden silemem

Ne zaman mavi gökyüzü akar arklardan bilemem



Güneþ karanlýða sýkýlmýþ kurþun

Ben gözlerine meftun ve vurgun

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: