OLAN BİTEN

Ot gibi adamým ben... kâinatýn yaþýnda!
Herkesle vardým, birdim... tâ Big Bang’in baþýnda,
Ne zamân ki vakt erdi, bilmem suyu - aþýnda?
Geldim ana - baba’dan! “Son, musallâ taþýnda! ”

Herkes ki her birimiz bu yoldan yolcu gelir,
Yaþýmýz milyarsa da altmýþ - yetmiþ de denir!
Mâdem ki eko düzen, hep karþýlýklý yenir,
Kimse bunu söylemez, baþka türlü bellenir.

Herþey ilk ânda vardý, ne var ki hâcim dardý,
Karar verdi yaradan, birden yokluðu yardý,
Bir zamân ölçüsünde... sonra yeniden kardý,
Ama doðru olmaya zamân zamân uyardý!

Ýnsan sanýr Âdem’den... oysa ki adem’dendir!
Ha Buðday, Çimen, Çam, ha Kenevir ha Kendir!
Bir düþünmez “neredeeen” ve de “geldi, nedendir? ”
Oysa ki o, sen, ben’dir ve de o, ben de sen’dir!

Bir çözülmez düðüm ki gel çýk iþin içinden
Kim nerede ne zamân, nasýl ve de n’için’den
Kimi Avrupa Asya kimi Çin-i Mâçînden
Ya ben, sen, o, ya hepsi, ya bunlarýn üçünden

Demem o ki topluca bir yerde zâten vardýk,
Bir küçücük yerdi o, bizse kýpkýzýl nâr’dýk,
Tâ o zamândan Çobandýk, Âlîmdik ya da Çar’dýk,
Zamân... ne zamân geldi, çýktýk âlemi sardýk!

Bir yanan ateþ topdu... hava, su, toprak oldu,
Bu karýþým cân buldu, her cân bir cânân buldu,
Ot ve hayvan ve insan ya köle ki ya kuldu,
Açan doðan yaþadý... yaþayan bir gün soldu!

Solan ölür, karþýr toprak, hava ve su’ya!
Kimi gül olur açar... karýþýr koku - bû’ya!
Kimi savrulur tozla, gider baþka bir kûy’a!
Hepsi döner yeniden... geldikleri Yâ hû’ya!

Bir devrân ki devrolur, anlamayýz nedendir,
Kim yapýyor dersen ki kim yapmýþsa, edendir!
Ýlle görmek istersen... aynaya baksan den’dir,
Orada göreceðin... ya sensindir ya ben’dir!

25.04.2009/20.20
Sosyal Medyada Paylaşın: