Çok iyisin, Çok sevilirsin, Dimdik ayaktasýn. Düþünce elden de, ayaktan da, Bakmýþsýn kimse kalmamýþ yanýnda. Soruyorsun suçlu kim? Sen mi? Sonradan seni beðenmeyen mi? Dimdik olmak adýna hýrslanýyorsun, Gayrete geçiyorsun, Umuda adým, adým ilerliyorsun. Baþarýya yaklaþýrken! Beðenmeyene teþekkür ediyorsun.
O halde suçlu kim? Sen mi? Seni beðenmeyen mi.
Derler ya! ‘’Kiþi kendi kaderini kendisi yazar’’ Ben kaderimi böyle yazmadým ki; Sevgi yazdým, saygý yazdým, aþk yazdým. Ve noktasý noktasýna hep uyguladým. Benim yazdýklarým öylece kaldý, Bana yazýlanlarý alýn yazým birer, birer sildi.
O halde tek suçlu, Sadece alýn yazým.
Birol Yiðit Sosyal Medyada Paylaşın:
ressam-şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.