Güçlüyüm çünkü kimsesizim. Bir kýyýda ölümü bekliyor umudum rýhtýmdan kalkan son umut gemim alabora olmuþ. Demir atmýþ bütün yarýnlar karanlýða. Kimseden medet ummuyorum artýk bir þizofren misali hayallerimde sevmiyorum kimseyi artýk. Etraf da boþ bakýþlar sarhoþ bedenimi sorgulayan fiiller yükseliyor insanlardan bana itafen. Yüzümdeki o soðuk ifade. Çekilmez bir adam mý oldum ne… Gün geçtikçe dizelerimdeki acý artýyor. Kaldýramýyor artýk düþüncelerimi beynim. Kadere isyan edemem ya hani nerede ? Tesadüfler yoruyor beni… Acýyla büyüttüðün çocuðun acýlar içinde anne kimsecikler yok yanýnda karanlýk bir yol önünde. Senin sevgini bana veremez kimse. Kimsesizim ama güçlüyüm. 21yýllýk yaþamýmda tek dert ortaðým galiba basýk bir tavan ve boþ bir bira bardaðý . Ýsyan etmiyor deyilim ediyorum elbet üzülmüyor deyilim üzülüyorum elbet korkmuyorum ama sayende dimdik ayaktayým. Delikanlý evladýn aðlamýyor anne. Aðlamak yada korkmak neye fayda anne ? Artýk daha güçlüyüm anne. Çünkü kimsesizim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
LEARWORLD Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.