Meðer ne küstah bir ayrýlýkla gelmiþim kapýna, Mahpus sancýlarý paspas gibi sererek eþiðine, Karabasan kasýrgalarýyla girmiþim içeri… Bilemezdim ki Umutlarýna uçurum çiçeði olup açacaðýmý; Bilemezdim ki Bir gün aþktan kaçacaðýmý. Yollarým sana döndüðünde anladým: Senden alacaðým acýlar var!..
Sen , Kucak dolusu sevgiyle geldiðin her buluþmada Sendeki beni mutluluða terk ederdin. Ezik yüreðimin küllerini eþeleyip Sevda yangýný türküler söylerdin. Karacaoðlan’dýn mýzrabý inleten, Yunus’tun aþkla coþan.
Oysa tuhaflýk bendeydi, Güz yorgunu duygular içinde Üþüyordum hüznün deltasýnda . Sana ayrýlýðýn öpüþlerini sunarken Çilenin aðýr adýmlarý geziniyordu yollarda. Menekþe bekleyiþlerin olduðunda, Dans ettiðinde gözyaþýnda hasret, Anladým senmiþsin tüm gidiþlerim… Þimdi sen konuþmakta tüm suskularým..
Ve Zaman dönüp baþa sardý beni, Yüreðinde ümitlerinle býraktýðým yerde. Seni benimle gördüm Hiç gitmemiþ gibi. Meðer bizi tutuklayan Hayatýn ve ölümün kelepçesiymiþ… Gönül gönüle Selâm verdik aþk müebbetine...
Meryem ASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Manisalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.