İnsanım Elbet

Ben benden bihaber yürür giderim,
Basitlik ömrümü, ömrümü yedi.
Zamaný siler mi kirli ellerim,
Var yok zan ifþayý, kim örseledi.

Yaklaþ yüzümde ki zanlarýma bak,
Kim affedebilir kim eder ihyâ?
Ateþten asfaltlar, ben yalýnayak;
Yürürüm bir deðnek olmuþum kâhya.

Zaman ben yürürüz, vakitler kaç fit,
Güneþi izlerken gölge silindi.
Güneþim hep hayâl, gölgem nedamet,
Ruhum parça parça, dilim dilimdi.

Sözlerim parçalý idrâkim de sus,
Gayya deresine taþ kýracaðým.
Verene ihânet bana mý mahsus,
Affýyla hararet fýþkýracaðým!

Tatbikat tecrübe, marifet iþmiþ,
Edebe riayet. Edepte gayret.
Beyinde baþlayýp kalpte bitiþmiþ,
Cürüm var tevbe var, insaným elbet!

28.09.11 Bursa

Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın: