BENİM

Arif olan anlar, arif’in dilin,
Arif olmayana sözüm yok benim,
Kahýr çeken bilir dertlinin halin,
Arif olmayana sözüm yok benim.

Kimseyi kimseden üstün görmedim,
Ömrüm bitti bir murada ermedim,
Maddiyata bir gün deðer vermedim,
Para ile pulda gözüm yok benim.

Sesli konuþurum, açýk yazarým,
Takiyyecilikten çokça bizarým,
Yalana, yanlýþa fazla kýzarým,
Kuldan saklayacak gizim yok benim.

Aç, açýkta deðilim ederim þükür,
Yalan söylüyorsam yüzüme tükür,
Kimsenin önüne yapmadým sükür,
Kendime üveyim, özüm yok benim.

Kötülüðü görür, hemen yanlarým,
Gece –gündüz ah çekerek ünlerim
Sýrf kendime çalar, kendim dinlerim.
Baðlamadan baþka sazým yok benim

Hiç tesellim olmaz ülkümden baþka,
O götürür beni ilahi aþka,
Ulaþtýrýr beni hurili köþke
Türk-Ýslam’dan baþka tezim yok benim

Oðuz soyundaným üç ok tur kolum,
Dostlarýma daim aþikâr halým,
Oðuzsoylum der ki; Allah’a kulum,
Ýnancýmdan baþka kozum yok benim.

26 Eylül 2011 Pazartesi

Sosyal Medyada Paylaşın: