KİRAZLI HATIRALARIM

KÝRAZLI HATIRALAR
Taaa üç dört yaþlarýma dayanýr,
Kirazlý hatýralarým.
Bize kiraz getirirdi hep,
Kiraz dedemiz.
Bir de Hanife ninemiz.
Doyamazdýk o zaman,
Kiraz yemeye,
Deðmezdi dilimiz ,
O kirazlara,
Tatsýz demeye.

Hanife nine geçerken,
Evimizin önünden,
Baðýrýrdý anneme,
“ Emine…
Turan nerede*
Ona kiraz getirdim de..”
Dediðini duyunca,
Üþüþürdük baþýna,
Hanife ninemizin.

O’nun elinden yedikçe kirazý,
Dünyalar bizim olurdu sanki.
Kirazsýz kalmazdýk.
Hanife ninemiz sayesinde.
Kiraz aðaçlarý vardý O’nun
Sýra sýra dev gibi.
O’nun bahçesinde.
Onundu aðaçlar,
Ama bizimdi,
Anlayýn iþte.

Hanife nine girince sokaða.
Üþüþürdük baþýna.
“ Kirazlar hani nerde?
Hanife nine, Der baðýrýrdýk.
Daha dün gibi hatýrlarým.
Aklýma geldikçe özlerim.
O günleri.
Saygýyla anarým hep,
Artýk ahirette olan,
Hanife ninemizi.

Turan Yalçýn
18.Mart.1986

Sosyal Medyada Paylaşın: