Güneþin kýzýllýðý Öpüyorken alnýndan geceyi Ben hâlâ kýrýk dökük Ve hâlâ viraneyim Fýsýldýyorken rüzgâr Eylül hüznüyle o tek heceyi Ben hummalý bir hasretin Amansýz pençesindeyim…
Gülüþünden umarsýzca Sürgün ettiðin günden beri Ben hâlâ gözlerinle boyuyorum Okyanuslarýmý Gelmeyeceðini bile bile Hâlâ bekliyorum…
Yine yoksun, Ve gelmiyorsun Bu yüzdendir belki de Sevmiyorum artýk Ne grup vakitlerini Ne martý çýðlýklarýný Ne mora boyanmýþ daðlarý Nede sensiz akþamlarý…
Artýk kesmiyor efkârýmý Ne sigaram, ne demli çayým Anaforundayým ruhumun Yok ki teselligâhým Belki de bundandýr Yarým kalýþý þiirlerimin Belki de bundandýr Doluþu gözlerimin Bitiþi sözlerimin…
Sarmalýndayým artýk Maðlubu belli bir savaþýn Düþüyor bir bir mevzilerim Çalacak belki de birazdan Kahrolasý ricat borusu Bundandýr belki de Kýrgýnlýðým zamana Küslüðüm aynalara Hayata ve sana…
27.09.2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mukim İŞBİLİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.