Kanayan Aynı Damarlar

Ne kadar çoktuk;
Anne rahmine düþmeden önce...

Umutlarý talan çocuklar gibi
Dizildik yol boylarýna
Kurumadan yürekte
Kýnalar...

Soysuz ilahlarýn gücü bu;
Aç perçemlerini yalýyorlar
Kanla...

Bir Anne!
Ninninin son rekatýnda
Elleri çýplak ayazda
Gözleri tarýyor günü
Saçlarýný týrnaklýyor
Acýdan...

Bildim;
Bu son kurþun kulaðýmda çýnlayan
Ya da son haykýrýþ rüzgar gülünün
Ölüme çýðlýðý...

Sizler bilin;
Salya sümük öfkeyle
Gemleyin vicdanlarý
Elbet size de kabuklanacak
Yaralar...

Yine duvarlar sessiz
Ve helallik istenecek
Diz çökmüþ babadan
Sýraya aday
Kardeþten...

Bugün;
Açmasýn güller
Karanfile aðýtým var
Onu sulayacak gözyaþlarým

Utansýn birileri
Ayaklarý açýlýma dolansýn
Utanacak maskeleri kaldýysa

’Kör olasýn demiyorum
Kör olma da gör beni’

15.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın: