Geceler boyu beklediðin pencere altý hala ilk günkü gibi duruyor Nice insan geçti önünden sen olmayan Mahallenin kedileri bile özlemiþ seni Dolaþýyorlar sýk sýk buralarý Kendini nasýl sevdirdiysen
Güneþ doðdu battý kaç kez sensiz Geceler sabahladýlar sözsüz hecesiz Kumrular yuva yapmýyorlar artýk balkonumda Küsmüþler ayrýlýða onlarda
Ah Ýstanbul sokaklarý Ayaklarýnýn deðdiði kaldýrýmlar söküldü, yenilendi Götürmeyin diye feryat etsem ne fayda Taþ diyecekler alt tarafý ama bilmezler Sen geçtin oradan, sen sindin onlara
Mahalleden geçen eskiciye takýldý gözlerim Ben de eskidim yýllardýr sensiz Alýrlar mý beni bilmem
Sahile kurulmuþ yine bir plato Þarkýcý beklenmekte Bizim þarkýmýz çalsa duyarmý kalbin acaba Ta buradan her neredeysen
Özlem ah ne zor emanet Býraktýn zorluðu bana süzüldün kaydýn ellerimden
Aðlamýyorum artýk biliyormusun Deðmez diye deðil Nasýl deðmesin ki Mecnun gibiyim artýk Unuttum senin gözlerini Gözlerinden uruç ettiðim yerdeyim.
Senden daha sevgili Daha merhametli Her anýmda yanýbaþýmda
Ýyi ki gittin Bana asýl sevgiliyi býraktýn Kokusunu ciðerimde hissettiðim Hârýný kalbimde körüklediðim Ah AÞK
Þimdi çýk artýk kalan basamaklarýný Ben merdivensizde çýkarým senden hýzlý Bir secdeye kapanmak yeter Geldim yâr demek yeter Açýlýr perdeler
Ýsra Doðan /2011/
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsra Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.