MUHTAÇ

biter elbet, bir gün gelir , bu nefesde biter
dünyada ,hiçbir þey , deðildir gerçekler
ecel kapýmýzý çalsa verse diyetler
bedendeki azaplar son bulur , ruh köhnete girer

*

vakti gelince korkar herkes ölümden
vermemek mümkünmü ,azrail söker alýr yüreðinden
kara toprak, kabristanda, kucak açmýþ bekliyor
ölenle ölünmüyor diyor gardaþ ,sýrasý gelince ,alýyor dünya hissesinden

*
varmý bu dünyada ahret,den geri dönen
aldýðýmýz nefes kadar kýsa hayat ,olsun senin tecrüben
sevdiklerin dostlarýn ahbablarýn , yoksa içindeki güven
arkadaþlarýn olsada ,bozulmuþsa düzen ,
çile rüzgarýnda yeterki sen ,sen sabýr tesbiði çek, dilen

*

öksüz sefil olma ,gönül hacmini biraz geniþ dairede aç
sevgi saygý diyarýnda dolaþ , birazda sen gir , yeterki öbek aç
almadan vermeyi bil, sýnýrlarý zorla , saç
insanlýðý öðren gel , insan insana gardaþ , hep muhtaç......

*

þiir ceylan yýlmaz

<photo id="1" />

Sosyal Medyada Paylaşın: