Oturmuþ bir köþede dilenirken düþlere, Ne yapardým hayalde açan güller olmasa? Bakmayýn yüzümdeki þu sahte gülüþlere, Kalabada yalnýzým, þu hayaller olmasa.
Elmas, yakut, ya da zer, sim olsam ne fark eder? Hayaller de olmasa bitirir beni keder, Kapanýp da bitince iki gözümdeki fer Yanardým, ardým sýra yanan diller olmasa.
Ýki ayrý köþede kör ebe oynar gibi, Hayalimde bir gonca gül açmýþ sanki lebi, Seversem de diyemem, budur aþkýn edebi, Kâinata rezilim susan diller olmasa.
Bir hengâme, bir tufan, bir çölün ateþinde Koþuyorum çaresiz ve yalnýzým peþinde, Bir garip ceylan gibi ulu daðýn baþýnda, Duyamazdým sesini elde teller olmasa.
21.Eylül.2011 21.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.