ölüm kadar zor gözlerin kimse bil-e-mez, ben bilirim meçhul olma arzusu bana yakýn uzak bir þehirden izledim seni kendime küs, sana yakýn
çocuktun her þehir hüzündü bir çocuktun, baktýn bir evin boþ odalarýnýn birinde duvara yaslanýp, gözlerini kapattýn bir yýldýza asýlýydý sevdan düþ/tü gün doðmadan kalbini söyle, kimde býraktýn
çocuk deðildin, büyümüþ hiç deðil sýzýlý seviþmelerini þiirlerle yaktýn yetmedi ne öyküler yazdýn rüyalar uyandý sonra döndü kendi karanlýk renklerine yanýlgýlar büyüttü gözbebeklerini bir varmýþ bir yokmuþ ve ayrýlýklar sakalýnýn hatlarýnda yazýlý yeryüzü aþksýz, sen yalnýz gölgen topal, sen meçhul
uzaklaþtýn!!! dönüp dönüp,ardýna baktýn
ölüm kadar zor gözlerin kimse bil-e-mez, ben bilirim meçhul olma arzusu bana yakýn bir çýnar aðacý üzerinden izledim seni bu þehre uzak, o þehre yakýn
hiçbir pýrýltý taþýmýyor karadelikler gibi bir o kadar tenha bakýþlarýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.