Çýnlýyor kulaklarým, unutulmaz sesinle.
Sayfandaki sesleri, dinle ey hocam dinle!
Bu genç yaþta göçmene, acep kader mi desek?
Þiirlere sestin sen, verdiðin nefesinle.
Yine dönsen dünyaya, ben geldim desen bize.
Taht kurmuþtun kalplere, göze mi geldin? Göze…
Hem aðlasak, hem gülsek, iþte Erbil bu desek.
O güzel yorumunla, getirsen bizi dize.
Unutmak mümkün deðil, yaþýyoruz sevginle.
Yazmayý senle sevdik, dinlemeyi seninle.
Yetim kaldý þiirler, yoksa öksüz mü desek?
Aydýnlattýn bizleri, dolup taþtýk bilginle.
Ey gidi Erbil hocam! Dönülmez yol saptýðýn.
Kalemdi, mikrofondu, ölesiye taptýðýn.
Þakayý severdin sen, yine þaka mý desek?
Ýnanmak çok zor Efe’m, þaka mý bu yaptýðýn?
Bakma sen kardeþine, rahat uyu yerinde.
Mevla’m böyle istemiþ, yer açsýn cennetinde.
Cennet olsun mekânýn, iyi kötü ne desek.
O kapýyý açmasý, rabbimin kudretinde.
MEHMET FÝKRET ÜNALAN
Geçtiðimiz hafta içinde kaybettiðimiz, Ýzmirli þairlerimizden, seslendirme sanatçýsý, dost insan Erbil Efe DENGEL’e ithaf olunur.