Ýþte bu gece öldüm, alev alev yakýldým
Yok mu þu küllerimi denize savuracak?
Ahþab evler misâlî yana yana yýkýldým
Yok mu son direðime iki tekme vuracak
Hýçkýrýklar içinde boðazým düðüm düðüm
Urgan istemem kader, geberip gitmek için
Yaralý kalbim öldü atmýyor artýk güm güm
Yok mu bir dostum beni mezara itmek için?
Tamamen sarý çýktý kara sandýðým sevda
Ayrýlýk kokuyordu, kokladýðým saçlarda
Gözyaþýmýn öptüðü gül dudaklarda veda
Aþkýn kýrmýzý rengi, kalmamýþtý uçlarda
Bu þiiri yazarken, aðlýyorum kalemle
Yetim verdiler beni gecenin kucaðýna
Yine sabahlýyorum yine ruhta elemle
Birden sarýlýyorum umudun bacaðýna
Beni taþýmaz artýk, çünkü umudum sakat!
Bacaklarý doðuþtan, protez iki bacak
Kangren olmuþ organý kesiyordu Hipokrat
Durmayýn verin bana hadi keskin bir býçak
Soner ÇAÐATAY (05:01) 25 Eylül 2011 / Wuppertal / Almanya