YALNIZIN GÜNLÜĞÜ

Yalnýzsan
Yalnýzsýndýr

Tercihindir

Hem kim ne der?
Ne diyebilir?

Evinden çýkar yürürsün
Saate bakmazsýn, bekleyen yok ya
Ne diye bakacaksýn! Rahat rahat
Rahatsýn, hesap soranýn yok ya
Hesapsýzca dolaþýrsýn

Yürürsün sokaklarca
Caddelerce yürü, yürü
Yürürsün saatlerce
Canýn ister
Ýster bazen

Tek baþýna gülesin gelmez
Gelse gülemezsin, olmaz

Konuþmak istersin, konuþamazsýn
Herkesle de konuþulmaz ki

Yorulursun, soran olmaz
Halinden anlayan bulunmaz
Gideceðin yere býrakayým demezler
Taksiler durur, ekmek parasý derdiyle

Terlersin, mendil vermez bir insan evladý
Sokak çocuklarý sararlar etrafýný
Bir mendil al diye, bozukluk ararsýn
Bulursan alýrsýn ama için sýzlar
Çocuklara mý üzülürsün, kendine mi?

Acýksan kime ne? Kim duyar derdini!
Simitçiler bakar gözüne

Geri yürürsün, ayný yollar, ayný dertler
Kaldýrým deðiþtirirsin belki, deðiþmez kaderin

Sen giderken duranlar, bakanlar, yeri sabit olanlar
Senin dikkatini çekmemiþ olsalar da pek
Seni görmüþlerdir, davet ederler
Dükkânlarýna müþteri ol diye

Alýrsýn birkaç þey
Belki az tutarda ayýp olur diye
Ýki kiþilik verirsin sipariþlerini

Oysa anlarlar onlar, bilirler
Yarýsýný bile zor bitireceðini

Mevsiminde karpuz bile alasýn gelmez
Dilimle de vermezler ki her yerde
Kavun olur ama küçüðünden
Ýki öðünde bitsin diye

Çayý az demlersin
Birkaç bardak çýksa kâfi
Mýsýr patlatmaya deðer mi!

Film izlersin, uyursun arada
Kaçýrdýðýn yeri anlatacak biri bulunmaz
Tadý kaçar sonra, kapatýr kaldýrýrsýn
Yarým kalmýþ filmler dolabýna

Televizyona bakarsýn
Ýzlemek ister canýn, kanal kanal
Bakarsýn ama izleyecek bir þey bulamazsýn

Ýnternete girersin, hep ayný þeyler
Gazeteye bakarsýn belki bir habercik
Ýkincide sýkýlýr canýn, uzanýrsýn kanepeye
Iþýðý bile kapatmak istemez canýn, dalarsýn

Üþürsün saatler geçerken, büzülürsün
Tutulur boynun, aðrýr sýrtýn,
Kar yaðmýþtýr sanki üstüne

Oysa örteydi annen
Rüyalarýndan gelip
Ya da kardeþin
Veya sevgilin
Yârin, eþin
Çocuðun
Dostun
Birisi
Yok
Ki!
Yapsýn…

Yalnýzlýk
Bir baþ belasýdýr
Yaman serseridir
Bulaþtýn mý býrakmaz yakaný
Bezdirir, býktýrýr yaþamaktan

Alýþýrsýn zamanla, çürürsün
Görmezsin, paslanýrsýn
Duymazsýn

Çirkinleþirsin
Kimseyi beðenmezsin
Kimsede seni beðenmez

Huysuz, asabi, geçimsiz
Ve pek sevimsiz olursun
Fark etmezsin hiç felaketini
Suçlarsýn herkesi, kýzarsýn, küsersin
Aynaya bakmak istemezsin, çünkü
Gerçek ile yüzleþmek istemezsin

Korkarsýn, korktukça korkarsýn
Aklýndan emin olamazsýn
Kalmaz kendine güvenin

Kimseye artýk
Ýstesen de güvenemezsin.

Yalnýz ölmek istemiyorsan
Yalnýz yaþama artýk, biliyorsun
Zaman geri dönmüyor, cesaretini topla
Adým at, korkma, yalnýzlýktan zor deðil
Yeni ve güzel bir hayat kurmak

Hadi açýk olsun yolun
Mutluluk seninde hakkýn…


02.32 – 25 Eylül 2011 Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: