Ýçimden süzülen ýrmaklar gibi masum bir dokunuþun parçasý olmak... Çatlaklardan içime sýzan öfkeyle deðiþmek.. Büyüttüðüm yüreðimle savaþmak... Gülen gözlerimin ardýndaki hüzne yenik düþmemek.. Acýya inat mutlu olmak çabasýndayým herþeyden önce..
Bir yudum huzur, bir yudum sevgi, bir yudum da mutluluk... Nerede unuttum, nerede kaybettim? Hatýrlayamýyorum...
Oysa ki hep ardýmda bir iz býraktým.. Geri dönüþlerimde kaybolmamak için. Ama hep; kayboluþlarýmdýr beni geri döndüren...
Tutunduðum her dalda, bir kuru dal parçasý, Yüreðimden kopan bir parçayla birleþmekde.. Sonucunu göremediðim her noktada ben.. Ve o noktolarda her zaman bir yorgunluk.. Bir üzüntü, bir kayboluþ, bir öfke.... Ve dahasý..
Bir gören varmýki;hangi þehirdeyim.. Gözlerim hangi noktada, sözlerim kimde.. Hangi belirsizlik beni esir almýþ ki; Kendimi bile bulmaya gücüm kalmamýþ..
Þimdi ben nasýl bulacaðým.. Kaybolmaya bir adým kala yaþamýmý...
Kimsesiz bir yýðýn olarak sesleniyorum! Ben kaybettim kendimi.. Kim bilir hangi göçüðün altýndayým... Ve ordan yaþama inat bir daha sesleniyorum..
BEN HALA AYAKTAYIM,UMUTLARIMLA!.. Sosyal Medyada Paylaşın:
burcubayraklı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.