LEYL-İ SEFA

Ýþte þu uzun tren yolculuðunda
Güneþi demincek uðurlayýp
Akþam’ a “sefa geldin” derken,
Akþam, bütün keyfi ve derinliðiyle
Gösterisini sürdürüyor.
Diyorum ki; “akþam ey! Burada oturmuþ sana þiir yazýyorum”
Akþam; bitmeyen bir senfoni olduðunu söylüyor…;
Aðzý yok ama söylüyor.
Gösteriyor.
Elleri yok, gözleri yok, bahanesi yok…; ama gösteriyor!;
Nasýl gösterdiðine deviniyorum; benim rengim yok!
Akþam durmadan kendine bir þeyler katýyor katýyor, katýyor, katýyor……………….
Ne tuhaf; sonsuza kadar sürecek
Gösterisini seyretmeye insan yetmez.
Akþam bir sihir belki, belki deðil
Ama aðaçlar artýk siyah, evler siyah,
toprak siyah tren, hayvanlar…..
Akþam ey seyir sýrtým!
Birazdan gökyüzüyle bulutu
Bulutla daðý
Daðla denizi
Denizle topraðý
Toprakla kendimi ayrýmsayamayacaðým
…Akþam ey!...kapladýn yeryüzü
Gökyüzü ve içimizi… bizi alaþaðý ettin!
sefa getirdin...!

Egi Su BaþaR


Sosyal Medyada Paylaşın: