MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

USTAN SESLER KOROSU
Serhat AKDENİZ

USTAN SESLER KOROSU







kanatsýz güvercinler beslerdik bodrum katýnda
küf kokardý belki sandýktaki anýlar
ama suskunluðun bile bir anlamý vardý
o zamanlar güneþ yakmazdý bu kadar
asfalt tanýmazdý sokaklar
kara kaplarla defterlerimizi kaplardýk
kýrmýzý papuçlar olurdu vitrin camlarýnda
yirmi iki pont hülyalarýmýz
sadece dondurmacýlardaydý
mandolin çalardý komsu çocuklarý
sek sek bile oynanabilirdi tek baþýna
dilek mumlarý üflemezdik hiç
bir baþýna yeterdik kendimize
kentimiz de bize!



çoðaldýk sonra
koþtuk telaþ-acele bir garip döngüde
yetiþemedik hayal sarmalýna
yetimlik yangýný daha da sardý
insanlar medeniyeti tanýdýkça
güdükleþti düðmeler
etekler kýsaldý hýrslar doldurdu boþluklarý
ölüm kaderden çýktý nerdeyse
intiharlar bile maskaralaþtý mesela
elimize doldu iþte kir izi her nereye deðse...



koþtuysak da yetiþemedik
doluydu insanlýðýn üst katý
almadýlar bizi!
yüzümüze sanki kefir sürer gibi
sanki þarkýdaki gibi

’sordular, kim bu serseri’



ne var ne yok ç/aldýlar ama
yüksek gökdelenlerin altýna
yalý’n yanlýþlýklarla doldu içimiz
iðfalden dikiþ tutmadý paslý dibimiz
ve bilinirdi oysa
karbondan mamuldü , elmas gibi kömür
tabaka tabaka yayýldý pranga mavzerler
küstahlýk oldu asaletin adý
nezaket ise çoktan sizlere ömür...



gravürlere býraktý yerini asal aþklar
geçmiþe aþeren masallara
uyuduk uyandýk taþeron belkilerle
anladýk ki bugün de dünden kalan parça!
konteynýrlar aldý çöplerimizi hepsi o!




ayrýldýkça,
her defasýnda kendimizden
pupa yelken
kolaja sarýldýk, düþerken maiyetim dünler
vites yükseltti marazi nefesler
ve bir þamar gibi indi
baðrýmýzýn eski tünellerine
o tanýdýk uhrevi keser
seslendi o tanýdýk sesiyle

ustan sesler korosu

’iþçisin sen iþçi kal’

kendin ol
kendine gel!..





Serhat Akdeniz- Feyza Can ortak çalýþmasýdýr...



.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.