Ayaz bir saatteyim...
Alabildiðine dar ve uzun koridorlar
Ne garip insanlar hep içinde aðlýyorlar
Bir hengâmedir almýþ gidiyor baþýný oy-ki oy!
Acý mý, mutluluk muamma çok çýrpýnýyorlar
Bazen yürek, bazen kütük, bazende taþ
Aslýnda kaþ, göz oyuyorlar
Ne sabahý var nede zifiri karanlýk bir gecesi
Yine kelimeler dökülüyor gönül dilimden
Neden anlaþýlmýyor tek bir hecesi...
Aklýn fikrin þaþtýðý yolda yürüyor her doðan
Takati kalmamýþ ah vah ediyor ey vah! Nicesi
Salim düþüncede mantýðýn hassastýr terazisi
Ölümü kabullenmektir yaþamýn o meziyeti
Yani yaþamý kabullenmektir ölümün ta kendisi
Emre uymaktýr, Haktan olmaz kiþinin gizlisi...
Anlayan anlar-mý bilmem-ki þu sözlerimi
Ne garip-ki bende anlamadým kendi nefsimi
Bazen güç olur tutamam þu gönül dilimi
Dilim tutulsa birileri konuþturur kalemimi
Yinede kelamýn mantýða, mantýðýn kelama
Uymadýðý karanlýk koridorlar gibi dar ama
Sabahý görmeyen ayaz bir saatteyim
Ecel deðil galiba ben o ecelimi
Kuytu bir köþede beklemekteyim
01.11 12.06.2011
Pazar... Filiz Aktaþ(Okutucu)
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.