Bana senden baþka ,yaren mi yoktur
Niye bu taþkalan,ey abdal sefil
Hele otur düþün,say hatan çoktur
Açtým kapýlarý, defol git sefil
Hergün kara duman,çöker serime
Aklým ermez gidem,kisb ü kârime
Her þeyi bilirim,doðrudur deme
Erkiþilere de, hak ver be sefil
Dilin bir iftira,çýkarýr yoktan
Ne halktan utanýr,korkmaz ki hak’ tan
Umutlar tükendi ,gelmez vuslattan
Artýk bir yola gel,uslan ey sefil
Yalan sözlerin de,asla yutulmaz
Tavýrlarýn kötü,daha tutulmaz
Benim kitabýmda,gurur satýlmaz
Ya bana uyarsýn, ya uymaz sefil
TÜLAY*ASLAN
ERKÝÞÝ:1.Erkek, Adam, Delikanlý, herif, özüsözü bir, lafýna inanýlan kimse, güvenilen kimse, emin olunan kimse
KÝSB Ü KÂRÝME:Kazanç, iþ güç
ABDAL:Avare kul olarak kullandým
SEFÝL:Sefalet çeken, yoksul. alçak.
TAÞKALA:Malatya,Gaziantep’te kullanýlan bir kelime.
acele etmek anlamýna geliyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.