Müfettiş Hamdi

Müfettiþ Hamdi

Bir gün çaðýrdý beni, odasýna
Çok çalýþýyorsun, dedi
Gücün bitince iþe yaramaz olursun
Dostun olmaz, arkasýz kalýrsýn
Vurulursun, beklemediðin anda
Sakýn demedin deme, asla gücenme
Bu gidiþ böyle dedi, Müfettiþ Hamdi
Ýzmir-Karaveliler köyünde
Yaþayacaklarýmý anlattý bana
San ki, geleceðimi görmüþ gibi
Yaptýklarýn baþýna bela olacak, dedi
Çok kýzmýþtým, çok darýlmýþtým O’na
Amma, birde sabýr eyleyip sözün sonunu beklemiþtim
Belki haklýydý Müfettiþ Hamdi
Onu zamana býraktým, beklemeye baþladým
Yýllar geçti, yordular beni
Hem de, en verimli çaðýmda
Kýrkýna gelmeden, kýrdýlar kolumu kanadýmý
Durdurdular, mesleðimin baharýnda
Çocuklarýmýn gözü önünde
Bileðime kelepçe vurdular
Dipçikleyip, gözlerimi baðladýlar
San ki, bedenim saman çuvalýydý
Ha babam ha, indirip binip vurdular
Sinem parçalayýp, yüreðimi daðladýlar
Parmaklarýmý kýrýp, elimi baðladýlar
Ne kadar haklýymýþsýn be, Müfettiþ Hamdi:
Ölmedim amma, yinede suçlu saydýlar
Kemalist düþüncenin bedeline
Elime sürgün beratýný verdiler
Bir baþka þehre yolladýlar
Olsun be, Müfettiþ Hamdý
Oralar bizim, onlarda bizimkiler
Yeni kuþaklar yetiþsin, onlarda gerçekleri bulsunlar
Yarým kalan düþünceleri öðrenip bilsinler
Ak yüzümün pakýný görsünler
Hizmetimde yorulmadým, Müfettiþ Hamdý
Amma, haklýydýn beni çok çok yordular
Seni her yerde anmaya gidiyorum
Bulursam, ellerinden öpeceðim

Mürsel Adýgüzel

Sosyal Medyada Paylaşın: