HÜKÜMSÜZDÜR

HÜKÜMSÜZDÜR

Aynada kendime baktým uzunca bir süre
Þu hale bak…
Bir hayli yorulmuþ Otuzdokuz yýllýk iki göz
Zamana yenilmemiþ ama biraz da taviz vermiþ yarý gergin bir deri
Konuþmuþ,susmuþ,bazen gülmüþ bazen bükülmüþ ara ara kapanmýþ bir aðýz
Duymuþ ve her defasýnda duyduðunu duydum demiþ iki deli kulak
Aðarmýþ,aralarda iþte tek tük siyaha yer býrakmýþ sakallar
Yaþlanýyorum sanýrým,severek yaþlanýyorum ama
Islanýyorum,kaçýlmasý ,korunulmasý mümkün saðanak bir yaðmurda
Kendime iyi bakmam gereken zamanlarý doðru kullanmama raðmen seni düþündüðümde
Olmuyor iþte iyi bakamýyorum kendime
Ahmet haþimin kafiyelerinde ki gibi
‘’Seni aklýma düþüren yerçekimi deðil,yalancý yýldýzlar’’
Aynaya bakýyorum
Yüzüme bakýp seni görüyorum
Elimi yanaðýna koyup sevdiðin türküyü söylüyorum
Yazýk bir nakaratta çoðalýyor yalnýzlýðým
konuþuyor,anlatýyor,ama her defasýn da aðýz dolusu sana birikiyorum
Artýk zaman da yazý da ayna da yetmiyor kendimi sana anlatmaya
Sanýrým kaybediyorum
Sokak lambalarýnýn ýþýklarýný toplasam da sana
Kocaman bir güneþ yapsam da nafile
Karanlýk bir dünyada yaþamaya,kabuðundan çýkmaya niyetin yok
Anladým,kaybettim seni
Hükümsüzdür.
A.B.

Sosyal Medyada Paylaşın: